پخش زنده
امروز: -
پایگاه خبری المانیتور
سفر ظریف به ۱۲ کشور، دیپلماسی فعال ایران را نشان داد
وزیر امور خارجه ایران در مدت ۲۶ روز از ۱۲ کشور دیدار کرد که همه آنها دیپلماسی فعال ایران را در سراسر جهان به نمایش میگذارد
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما، محمد جواد ظریف وزیر امور خارجه ایران در مدت ۲۶ روز از ۱۲ کشور دیدار کرد. دیدارهای وی چهار هدف واضح و یک هدف کمتر واضح داشتند، اما همه آنها دیپلماسی فعال ایران را در سراسر جهان به نمایش میگذارد.
ظریف ۱۱ اوت (۲۰ مرداد) دیدارهای بین المللی خود را آغاز کرد و در مدت زمان کمتر از یک ماه، از قطر، کویت، سوئد، فنلاند، نروژ، فرانسه، چین، ژاپن، مالزی، روسیه، بنگلادش و اندونزی دیدار کرد. این ۱۲ کشور واقع در شرق تا غرب، همگی علیرغم تحریمهایی که وزارت خزانه داری آمریکا ۳۱ ژوئیه (۹ مرداد) ضد ظریف اعمال کرد، میزبان وزیر امور خارجه ایران بودند.
مقاصد ظریف با در نظر داشتن یک هدف انتخاب شدند. وی سفر خود را از قطر دوست ایران در خلیج فارس آغاز کرد و بعد به کویت رفت. در حالی که این دو مقصدِ نخست ممکن است تصادفی به نظر برسند، نگاهی عمیقتر به سخنان و سخنرانیهای ظریف در هنگام دیدارهای وی نشان میدهد که وی عمدا سفر خود را با دیدار از کشورهای منطقه آغاز کرده است.
ظریف در زمان حضور در نشست اتحادیه همکاریهای منطقهای حاشیه اقیانوس هند در داکا پایتخت بنگلادش گفت: امنیت منطقهای میتواند از طریق همکاریهای منطقهای حاصل شود و از خارج قابل خریداری نیست. ظریف پیش از این بر این موضوع تأکید کرده بود، اما در حالی که در کویت و قطر بود بر لزوم پیگیری یک مدل امنیتی جمعی منطقهای بدون نیروهای خارجی تأکید میکرد.
ظریف سپس از فنلاند، سوئد و نروژ دیدن کرد. اینها سه مقصد انتخاب شده با هدف حفظ برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) ۲۰۱۵ بودند. ظریف پس از اولویت بندی مسائل منطقه ای، به طرف حوزه اسکاندیناوی پرواز کرد تا در مورد لزوم پایبندی به توافق هستهای صحبت کند و در عین حال اروپا را تحت فشار قرار دهد تا همچنان رویکردی مستقل از آمریکا را دنبال کند. ظریف در پی سفر اروپایی خود در توئیتر نوشت: من بر ضرورت چند جانبه گرایی و حاکمیت قانون در عصر یکجانبه گرایی نسنجیده آمریکا تأکید کردم.
ظریف در جریان دیدارهای اروپایی، پیامی داشت که با پیامی که وی از زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ دنبال کرده است، مطابقت دارد. ظریف این پیام را به اروپاییها منتقل کرد که باید از سیاستهای یک جانبه واشنگتن فاصله بگیرند. ظریف در مصاحبه ژوئیه ۲۰۱۸ با شبکه تلویزیونی یورونیوز به این موضوع اشاره کرد و گفت: آیا مردم اروپا این آمادگی را دارند که بپذیرند منافع ملی آمریکا بر فرایند تصمیم گیری در اقتصاد جهانی مسلط شود؟ آیا آنها حاضرند این موضوع را بپذیرند؟ یا آنها آماده ایستادن در برابر این وضعیت هستند؟ این سوالی است که شرکتها و دولتهای اروپایی باید از خود بپرسند.
ظریف پس از دیدار اخیر خود با امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه، بر این موضوع تأکید کرد. ظریف گفت: من فکر نمیکنم که کنترل همه امور در دست آمریکا باشد. اگر اروپا و جامعه جهانی تصمیم به انجام دادن این کار بگیرند، میتوانند اقدامات لازم را برای حفظ توافق هستهای اتخاذ کنند.
مهمترین بخش از سفرهای ظریف زمانی بود که از آسیا به بیاریتس فرانسه عزیمت کرد که نشست گروه هفت در آنجا برگزار میشد. وی در بیاریتس یک جلسه یک ساعته با مکرون و مقامات آلمانی برگزار کرد تا بررسی کند اروپا چگونه میتواند به حفظ توافق هستهای کمک کند.
یک روز بعد، ظریف سفر خود را به شرق آسیا آغاز کرد تا با بزرگترین خریداران نفت ایران ملاقات کند. بنابراین، مرحله سوم دیپلماسی وی بر ابعاد اقتصادی توافق هستهای متمرکز و از چین شروع شد. ظریف به محض ورود به پکن به خبرنگاران گفت: چین و روسیه دو متحد ایران در برجام هستند. او گفت: اگر جامعه جهانی، سایر امضا کنندگان و دوستان ما در برجام، مانند چین و روسیه بخواهند این دستاورد را حفظ کنند، باید تضمین دهند که مردم ایران با انجام گرفتن اقدامات عملی میتوانند از این توافق بهرهمند شوند.
ظریف سپس به ژاپن سفر کرد که به همراه چین از جمله ۵ خریدار مهم نفت ایران است. ظریف پس از آن به مالزی رفت و پس از مدت کوتاهی به تهران بازگشت و دوباره به روسیه، یک کشور دوست دیگر رفت. درست همانطور که روابط ایران با چین از نظر اقتصادی مهم است، روابط تهران با مسکو نیز به سبب مسائل سیاسی و امنیتی مهم است و به همین دلیل ظریف با سرگئی لاوروف همتای روسی خود دیدار کرد. وی بعد در توئیتر نوشت: تمرکز خود را بر روابط دو جانبه، مسائل منطقه ای، امنیت خلیج فارس و آخرین تحولات مربوط به برجام قرار دهید.
این سفرهای پشت سر هم به همین جا ختم نشد. وی مجدداً ۳ سپتامبر (۱۲ شهریور) تهران را به مقصد بنگلادش ترک کرد تا در نشست سران اتحادیه همکاریهای منطقهای حاشیه اقیانوس هند شرکت کند. وی با سفر به اندونزی به سفر تقریباً یک ماهه خود پایان داد. به طور خلاصه، چهار هدف از دیدارهای ظریف عبارت بودند از: نجات بنیانهای گفتگوهای منطقهای و بهبود روابط در خلیج فارس، متقاعد کردن اروپا به حفظ برجام، حفظ مشتریان اقتصادی ایران در شرق آسیا و حفظ روابط راهبردی ایران و روسیه در مورد موضوعات امنیت منطقه ای.
ظریف ۱۱ اوت (۲۰ مرداد) دیدارهای بین المللی خود را آغاز کرد و در مدت زمان کمتر از یک ماه، از قطر، کویت، سوئد، فنلاند، نروژ، فرانسه، چین، ژاپن، مالزی، روسیه، بنگلادش و اندونزی دیدار کرد. این ۱۲ کشور واقع در شرق تا غرب، همگی علیرغم تحریمهایی که وزارت خزانه داری آمریکا ۳۱ ژوئیه (۹ مرداد) ضد ظریف اعمال کرد، میزبان وزیر امور خارجه ایران بودند.
مقاصد ظریف با در نظر داشتن یک هدف انتخاب شدند. وی سفر خود را از قطر دوست ایران در خلیج فارس آغاز کرد و بعد به کویت رفت. در حالی که این دو مقصدِ نخست ممکن است تصادفی به نظر برسند، نگاهی عمیقتر به سخنان و سخنرانیهای ظریف در هنگام دیدارهای وی نشان میدهد که وی عمدا سفر خود را با دیدار از کشورهای منطقه آغاز کرده است.
ظریف در زمان حضور در نشست اتحادیه همکاریهای منطقهای حاشیه اقیانوس هند در داکا پایتخت بنگلادش گفت: امنیت منطقهای میتواند از طریق همکاریهای منطقهای حاصل شود و از خارج قابل خریداری نیست. ظریف پیش از این بر این موضوع تأکید کرده بود، اما در حالی که در کویت و قطر بود بر لزوم پیگیری یک مدل امنیتی جمعی منطقهای بدون نیروهای خارجی تأکید میکرد.
ظریف سپس از فنلاند، سوئد و نروژ دیدن کرد. اینها سه مقصد انتخاب شده با هدف حفظ برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) ۲۰۱۵ بودند. ظریف پس از اولویت بندی مسائل منطقه ای، به طرف حوزه اسکاندیناوی پرواز کرد تا در مورد لزوم پایبندی به توافق هستهای صحبت کند و در عین حال اروپا را تحت فشار قرار دهد تا همچنان رویکردی مستقل از آمریکا را دنبال کند. ظریف در پی سفر اروپایی خود در توئیتر نوشت: من بر ضرورت چند جانبه گرایی و حاکمیت قانون در عصر یکجانبه گرایی نسنجیده آمریکا تأکید کردم.
ظریف در جریان دیدارهای اروپایی، پیامی داشت که با پیامی که وی از زمان ریاست جمهوری دونالد ترامپ دنبال کرده است، مطابقت دارد. ظریف این پیام را به اروپاییها منتقل کرد که باید از سیاستهای یک جانبه واشنگتن فاصله بگیرند. ظریف در مصاحبه ژوئیه ۲۰۱۸ با شبکه تلویزیونی یورونیوز به این موضوع اشاره کرد و گفت: آیا مردم اروپا این آمادگی را دارند که بپذیرند منافع ملی آمریکا بر فرایند تصمیم گیری در اقتصاد جهانی مسلط شود؟ آیا آنها حاضرند این موضوع را بپذیرند؟ یا آنها آماده ایستادن در برابر این وضعیت هستند؟ این سوالی است که شرکتها و دولتهای اروپایی باید از خود بپرسند.
ظریف پس از دیدار اخیر خود با امانوئل مکرون رئیس جمهور فرانسه، بر این موضوع تأکید کرد. ظریف گفت: من فکر نمیکنم که کنترل همه امور در دست آمریکا باشد. اگر اروپا و جامعه جهانی تصمیم به انجام دادن این کار بگیرند، میتوانند اقدامات لازم را برای حفظ توافق هستهای اتخاذ کنند.
مهمترین بخش از سفرهای ظریف زمانی بود که از آسیا به بیاریتس فرانسه عزیمت کرد که نشست گروه هفت در آنجا برگزار میشد. وی در بیاریتس یک جلسه یک ساعته با مکرون و مقامات آلمانی برگزار کرد تا بررسی کند اروپا چگونه میتواند به حفظ توافق هستهای کمک کند.
یک روز بعد، ظریف سفر خود را به شرق آسیا آغاز کرد تا با بزرگترین خریداران نفت ایران ملاقات کند. بنابراین، مرحله سوم دیپلماسی وی بر ابعاد اقتصادی توافق هستهای متمرکز و از چین شروع شد. ظریف به محض ورود به پکن به خبرنگاران گفت: چین و روسیه دو متحد ایران در برجام هستند. او گفت: اگر جامعه جهانی، سایر امضا کنندگان و دوستان ما در برجام، مانند چین و روسیه بخواهند این دستاورد را حفظ کنند، باید تضمین دهند که مردم ایران با انجام گرفتن اقدامات عملی میتوانند از این توافق بهرهمند شوند.
ظریف سپس به ژاپن سفر کرد که به همراه چین از جمله ۵ خریدار مهم نفت ایران است. ظریف پس از آن به مالزی رفت و پس از مدت کوتاهی به تهران بازگشت و دوباره به روسیه، یک کشور دوست دیگر رفت. درست همانطور که روابط ایران با چین از نظر اقتصادی مهم است، روابط تهران با مسکو نیز به سبب مسائل سیاسی و امنیتی مهم است و به همین دلیل ظریف با سرگئی لاوروف همتای روسی خود دیدار کرد. وی بعد در توئیتر نوشت: تمرکز خود را بر روابط دو جانبه، مسائل منطقه ای، امنیت خلیج فارس و آخرین تحولات مربوط به برجام قرار دهید.
این سفرهای پشت سر هم به همین جا ختم نشد. وی مجدداً ۳ سپتامبر (۱۲ شهریور) تهران را به مقصد بنگلادش ترک کرد تا در نشست سران اتحادیه همکاریهای منطقهای حاشیه اقیانوس هند شرکت کند. وی با سفر به اندونزی به سفر تقریباً یک ماهه خود پایان داد. به طور خلاصه، چهار هدف از دیدارهای ظریف عبارت بودند از: نجات بنیانهای گفتگوهای منطقهای و بهبود روابط در خلیج فارس، متقاعد کردن اروپا به حفظ برجام، حفظ مشتریان اقتصادی ایران در شرق آسیا و حفظ روابط راهبردی ایران و روسیه در مورد موضوعات امنیت منطقه ای.
نظر شما