پيشينه سياست آمريکا در خصوص بيت‌المقدس

پژوهش خبری صدا وسیما:دونالد ترامپ، رئیس جمهوری آمریکا 6 دسامبر(15 آذر) اعلام کرد در عمل به وعده انتخاباتي خود سفارت آمريکا در رژيم صهيونيستي را به بيت‌المقدس انتقال مي‌دهد. رهبران بسياري از کشورها و گروه ها و سازمان هاي مختلف بين‌المللي اين تصميم را نابخردانه توصيف کردند و درباره پيامدهاي آن هشدار دادند. اما اين سياست چه تفاوتي با سياست دولت هاي پيشين ايالات متحده آمريکا در خصوص بيت‌المقدس دارد؟ 

سياست رسمي آمريکا در قبال بيت‌المقدس در گذر زمان

چند نقطه عطف درباره سياست آمريکا در قبال بيت‌المقدس وجود دارد که در چهار مورد آن کنگره نقش مهمي داشته است و اساسا تصميم اخير ترامپ هم با استناد به مصوبه کنگره درباره بيت‌المقدس اتخاذ شده است:

-  ابراز تاسف در باره تصميم اسرائيل مبني بر انتقال وزارت خارجه از تل آويو به بيت المقدس (28 ژوئیه 1953):

وزارت امور خارجه: معتقدیم سازمان ملل متحد، مسئول اصلی تعیین وضعیت آینده اورشلیم (بيت‌المقدس) است.

تاکيد بر حفظ سفارت ایالات متحده در تل آویو (3نوامبر1954):

وزارت امور خارجه: تحويل استوارنامه سفير آمريکا در اورشلیم (بيت‌المقدس) هیچ تغییری در رفتار ما در مورد اين مکان ايجاد نکرده و سفارت آمریکا در اسرائیل، در تل‌آویو واقع است. [1]

پاسخ به درخواست مجمع عمومی سازمان ملل برای بین‌المللی شدن بیت‌المقدس(31مه1962):

وزارت امور خارجه: موقعیت ما، همانطور که اغلب بیان شده اين است که در این مورد هیچ عضو سازمان ملل متحد نباید اقدامی برخلاف منافع سازمان ملل بکار گيرد. [2]

- حمایت کنگره از اورشلیم (بيت‌المقدس) به عنوان پایتخت اسرائیل (آوریل 24، 1990):

قطعنامه H.Res.290 )1) اذعان مي‌دارد اورشلیم (بيت‌المقدس) پایتخت اسرائیل است و باید باقی بماند؛ (2) معتقد است که اورشلیم (بيت‌المقدس) باید یک شهر تقسیم نشده باشد که در آن حقوق گروه‌هاي مذهبی قومی محافظت می‌شود؛ و (3) از تمام طرفین مي‌خواهد تا تلاش‌های قوی خود را برای مذاکره بین نمایندگان اسرائیل و فلسطین برقرار کنند.

- قانون انتقال سفارت آمريکا به بيت‌المقدس (24 اکتبر 1995):

 اکتبر 1995، کنگره قانون انتقال سفارت آمريکا به بيت المقدس را تصویب و تاکيد کرد اورشلیم (بيت‌المقدس) پایتخت اسرائیل است و سفارت ایالات متحده باید تا 31 مارس 1999 از تل آویو به اين مکان منتقل شود. این قانون همچنین شامل مقرراتی است که به رییس جمهور اجازه می‌دهد در راستاي حفاظت از منافع و امنیت ملی ایالات متحده، هر شش ماه انتقال سفارت را معلق کند. از سال 1999،  کلینتون، بوش و اوباما  از بند تعليق استفاده کردند.

- قطعنامه کنگره به مناسبت سي‌امين سال تسلط اسرائيل بر بيت المقدس (10 ژوئن 1997):

 H.Res.60 قطعنامه (1) به ساکنان اورشلیم (بيت‌المقدس) و مردم اسرائیل در 30 امين سالگرد ادغام آن شهر تاریخی تبریک می‌گويد؛(2) به شدت معتقد است که اورشلیم (بيت‌المقدس) باید یک شهر تقسیم نشده باقی بماند و در آن حقوق گروه هاي قومی و مذهبی محافظت شود؛ همانطور که طی 30 سال گذشته اسرائیل اين کار را انجام داده است؛(3) از رئیس جمهور و وزیر امور خارجه مي‌خواهد سیاست ایالات متحده آمریکا را مبني بر اينکه اورشلیم (بيت‌المقدس) پایتخت بي‌بديل اسرائیل است، تاييد نمايند؛ و (4) از مقامات ایالات متحده مي‌خواهد از هر ونه اقدام مغاير با این سیاست، خودداری کنند.[3]

- درخواست کنگره براي اعلام اورشلیم (بيت‌المقدس) به عنوان پایتخت اسرائیل (30 سپتامبر 2002):

 کنگره به موجب قانون 1995 از رئیس جمهور خواست بلافاصله سفارت ایالات متحده در اسرائیل را به اورشلیم (بيت‌المقدس) انتقال دهد؛ همچنين در اسناد فدرال اورشلیم (بيت‌المقدس) به عنوان پایتخت اسرائیل شناسایی شود؛ شهروندان آمریکایی که در اورشلیم (بيت‌المقدس) متولد شده‌اند می‌توانند اسراییل را به عنوان زادگاه خود معرفي کنند؛ وزیر امور خارجه هم طی 60 روز در مورد تلاش‌های ایالات متحده برای تضمین و ترویج کامل مشارکت اسرائیل در جامعه دیپلماتیک به کنگره گزارش دهد.کاخ سفید در بیانیه‌ای تصميم کنگره را غیرقابل پذیرش خواند و اظهار داشت مقررات اورشلیم (بيت‌المقدس) "مشاوره اجباری نیست و دولت آن را اجرا نمي‌کند.[4]

- بيانيه رئيس جمهور آمريکا درباره بيت‌المقدس (6 دسامبر 2017):

دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا بیت‌المقدس را به عنوان پایتخت اسرائیل به رسمیت شناخت. او با اشاره به مصوبه کنگره در سال ۱۹۹۵ برای انتقال سفارت ایالات متحده از تل‌آویو به بیت‌المقدس، تاکید کرد "زمان اجرایی کردن آن مصوبه مدت‌ها بود که به تاخیر افتاده بود".[5]

-----------------------------------------------

[1] . http://avalon.law.yale.edu

[2] . http://www.jewishvirtuallibrary.org

[3] . https://www.congress.gov

[4] . http://www.jewishvirtuallibrary.org

[5] . https://www.whitehouse.gov