پخش زنده
امروز: -
ترامپ به شخصیتی منزوی در عرصه جهانی تبدیل شده است
به گزارش سرویس بین الملل خبرگزاری صدا و سیما؛ خبرگزاری فرانسه در گزارشی از واشنگتن نوشت: چنین به نظر می‌رسد که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا در سفر دشوار خود به اروپا، با متحدان سنتی آمریکا همگام و هماهنگ نیست. وی به سختی و با تمام وجود تلاش می‌کند تا نشان دهد راهبردهای غیر مرسوم در برابر روسیه و چین به عنوان قدرتهای رقیب، می‌تواند نتیجه بخش باشد.
در یک لحظه (در جریان نشست گروه بیست در هامبورگ)، جاستین ترودو نخست وزیر کانادا و آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان، نگاهی معنا دار به هم انداختند، در حالی که رئیس جمهور آمریکا مشغول نگاه کردن به سمت دیگری بود.
به علاوه، آنچه که قرار بود سخنرانی ترامپ درباره زنان کارآفرین باشد، به یک سخنرانی درباره برتری‌های ایوانکا دختر وی، و ناکامی‌های ترامپ در ایفای نقش پدر او تبدیل شد.
ترامپ در بخشی از سخنان خود در این باره گفت: "اگر ایوانکا دختر من نبود، شرایط برای او به مراتب آسانتر بود. این موضوع ممکن است تنها رویداد ناخوشایند برای وی باشد. "
اندکی دورتر، مرکل و ترودو لبخند عصبی به لب داشتند، که نشان دهنده عدم درک همتایان سیاسی ترامپ از وی بود.
در سرتاسر این نشست، این احساس به وجود آمده بود که رئیس جمهور آمریکا اقدام به تغییر مواضع خود کرده است. این موضوع باعث شده بود همه به تکاپو بیافتند.
ترامپ در سفر خود به ورشو که نخستین مقصد سفر چهار روزه وی بود، تلاش کرد بار دیگر بر ادعای خود مبنی بر سرکردگی جهان آزاد تاکید کند.
وی همانند سرکرده نیروهای سواره نظام در خط مقدم، علیه تروریسم و بروکراسی سخن می‌گفت و این مسائل را تهدیدهایی علیه تمدن مسیحیت توصیف می‌کرد.
وی همچنین با تاکید بر تعهدات خود در خصوص دفاع متقابل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و کشورهای عضو، به درخواست‌های متعدد و طولانی مدت برای تصریح موضع در قبال این سازمان پاسخ داد.
اما از دیدگاه بسیاری، ایده ترامپ درباره غرب به عنوان گروهی از ملت‌ها که "فریاد ما خدا را می‌خواهیم" سر داده اند و به دنبال مرتفع‌تر کردن دیوارهای پیرامون و تحقق ملی گرایی شدید هستند، ایده‌ای است که با شرایط زمانی همخوانی ندارد.
«توماس رایت» کارشناس «موسسه بروکینگز» در این باره گفت: "این موضوع به هیچ وجه تصادفی نیست که وی (ترامپ) این سخنرانی را خطاب به کشوری ایراد کرد که دارای یک دولت فرا محافظه کار و مخالف با اروپا است. "
وی افزود: "خطرپذیری بزرگ آن است که اظهارات ترامپ باعث ایجاد اختلاف و دودستگی در اروپا شود و آن را به جدید و قدیم تقسیم کند؛ یا این تقسیم بندی را به دو دسته آنهایی که وی و پیام او را دوست ندارند، و آنهایی که دوست دارند انجام دهد. "
ادعای ترامپ مبنی بر اینکه وی حافظ ارزشهای غربی است، به واسطه کنفرانس مطبوعاتی که او در آن به رسانه‌های آزاد حمله کرد، و نقش روسیه را در دخالت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کم اهمیت خواند، تضعیف شد.
ترامپ بعدا در نشست گروه بیست در هامبورگ حتی به شکل واضح‌تر نشان داد که از سیاست جریان میانه فاصله بیشتری دارد.
تهیه پیش نویس هنرمندانه مشترک این نشست منتهی به قرار گرفتن سران کشورهای جهان بدون حضور آمریکا شد: ۱۹ کشور در کنار یکدیگر قرار گرفتند تا با تغییر آب و هوای جهان مقابله کنند، در حالی که ترامپ به تنهایی در سوی مقابل قرار داشت.
«گری کوهن» مشاور ارشد اقتصادی ترامپ با تکذیب انزوای آمریکا در این جریان اعلام کرد کرد: "حتی جلب موافقت ۲۰ تن از دوستان در خصوص اینکه شام را کجا باید صرف کرد، بسیار دشوار است. "
تلاش‌های ترامپ برای از سر گیری روابط با رقبای جهانی نیز به همین اندازه دشوار و پیچیده بود.
ترامپ طی نشست تاریخی خود با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه که دوساعت و ۱۶ دقیقه به طول انجامید، به شکلی موثر توافق کرد تا موضوع مداخله روسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ این کشور را جزء موضوعات مربوط به دوران گذشته تلقی کند. این اقدام ترامپ، یک مصالحه عمده در برابر مسکو شمرده می‌شود.
«استیو منوچین» وزیر خزانه داری آمریکا در این باره گفت: "پس از گفتگوهای فراوان درباره این موضوع، آن‌ها توافق کردند تا به گفتگو‌ها در سایر زمینه‌ها ادامه دهند. ".
اما این گفتگو‌ها به غیر از توافق درباره آتش بس احتمالی در خصوص جنوب سوریه، نتایج ملموس دیگری نداشت.
همه امیدوارند توافق درباره این آتش بس که از ظهر یکشنبه اجرایی می‌شود، بتواند باعث توقف خونریزی‌ها و گشوده شدن پنجره‌ای به سمت پایان درگیری‌های شش ساله در سوریه شود. اما این گونه آتش بس ها، پیشتر هم به مراتب آغاز شده اند و پایان یافته اند.
مذاکره کنندگان به مدت چندین ماه در امان، در تلاش برای تحقق نتیجه‌ای پایدارتر بودند؛ ایجاد یک منطقه امن که به واسطه حضور نیرو‌ها تقویت شود، امنیت در مرز اردن را برقرار کند و به مخالفان رژیم اجازه دهد قلمرو خود را داشته باشند. این دورنما هنوز هم دست نیافتنی به نظر می‌رسد.
«کلیف کوپچان» کارشناس گروه «اوراسیا» در این باره در یادداشتی پژوهشی نوشت: "بهترین نتیجه ممکن آن است که این توافق، به یک سنگ بنا برای همکاری‌های بیشتر میان آمریکا و روسیه در سوریه منتهی شود. اما آتش بس نوظهور، با موانع عمده‌ای نیز روبرو است و سرنوشت آن را در بهترین حالت ممکن، می‌توان نامشخص توصیف کرد. "
ترامپ در خصوص موضوع کره شمالی نیز ظاهرا نتوانست چند هفته فشارهای مداوم و پیام‌های توییتری خشمگین علیه چین را به پیشرفت‌های دیپلماتیک معنادار تبدیل کند.
«شی جینپینگ» که در این نشست آن سوی میز مقابل ترامپ نشسته بود، اعلام نکرد تحریم هایی را علیه کره شمالی اعمال خواهد کرد که بتواند باعث تجدید نظر پیونگ یانگ در ساخت موشک‌های هسته‌ای دور برد قدرتمندتر شود.
همه این شرایط باعث شد ترامپ به گونه‌ای رفتار کند که نشان دهنده کوتاه آمدن وی از موضع پیشین مبنی بر لزوم واکنش سریع باشد.
رئیس جمهور آمریکا در این باره گفت: "این فرآیند ممکن است بیشتر از آنچه که من می‌خواهم یا شما می‌خواهید، به طول بیانجامد. اما در نهایت، بالاخره موفقیت آمیز خواهد بود. "
افراط ایدئولوژیک و دیپلماسی ترامپ نتوانسته است لحن "برنده" وی را محقق کند. بدین ترتیب، می‌توان گفت: دومین سفر خارجی ترامپ باعث شده است سیاست "اول آمریکا" در خطر تبدیل شدن به "آمریکای تنها" باشد.
در یک لحظه (در جریان نشست گروه بیست در هامبورگ)، جاستین ترودو نخست وزیر کانادا و آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان، نگاهی معنا دار به هم انداختند، در حالی که رئیس جمهور آمریکا مشغول نگاه کردن به سمت دیگری بود.
به علاوه، آنچه که قرار بود سخنرانی ترامپ درباره زنان کارآفرین باشد، به یک سخنرانی درباره برتری‌های ایوانکا دختر وی، و ناکامی‌های ترامپ در ایفای نقش پدر او تبدیل شد.
ترامپ در بخشی از سخنان خود در این باره گفت: "اگر ایوانکا دختر من نبود، شرایط برای او به مراتب آسانتر بود. این موضوع ممکن است تنها رویداد ناخوشایند برای وی باشد. "
اندکی دورتر، مرکل و ترودو لبخند عصبی به لب داشتند، که نشان دهنده عدم درک همتایان سیاسی ترامپ از وی بود.
در سرتاسر این نشست، این احساس به وجود آمده بود که رئیس جمهور آمریکا اقدام به تغییر مواضع خود کرده است. این موضوع باعث شده بود همه به تکاپو بیافتند.
ترامپ در سفر خود به ورشو که نخستین مقصد سفر چهار روزه وی بود، تلاش کرد بار دیگر بر ادعای خود مبنی بر سرکردگی جهان آزاد تاکید کند.
وی همانند سرکرده نیروهای سواره نظام در خط مقدم، علیه تروریسم و بروکراسی سخن می‌گفت و این مسائل را تهدیدهایی علیه تمدن مسیحیت توصیف می‌کرد.
وی همچنین با تاکید بر تعهدات خود در خصوص دفاع متقابل سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) و کشورهای عضو، به درخواست‌های متعدد و طولانی مدت برای تصریح موضع در قبال این سازمان پاسخ داد.
اما از دیدگاه بسیاری، ایده ترامپ درباره غرب به عنوان گروهی از ملت‌ها که "فریاد ما خدا را می‌خواهیم" سر داده اند و به دنبال مرتفع‌تر کردن دیوارهای پیرامون و تحقق ملی گرایی شدید هستند، ایده‌ای است که با شرایط زمانی همخوانی ندارد.
«توماس رایت» کارشناس «موسسه بروکینگز» در این باره گفت: "این موضوع به هیچ وجه تصادفی نیست که وی (ترامپ) این سخنرانی را خطاب به کشوری ایراد کرد که دارای یک دولت فرا محافظه کار و مخالف با اروپا است. "
وی افزود: "خطرپذیری بزرگ آن است که اظهارات ترامپ باعث ایجاد اختلاف و دودستگی در اروپا شود و آن را به جدید و قدیم تقسیم کند؛ یا این تقسیم بندی را به دو دسته آنهایی که وی و پیام او را دوست ندارند، و آنهایی که دوست دارند انجام دهد. "
ادعای ترامپ مبنی بر اینکه وی حافظ ارزشهای غربی است، به واسطه کنفرانس مطبوعاتی که او در آن به رسانه‌های آزاد حمله کرد، و نقش روسیه را در دخالت در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کم اهمیت خواند، تضعیف شد.
ترامپ بعدا در نشست گروه بیست در هامبورگ حتی به شکل واضح‌تر نشان داد که از سیاست جریان میانه فاصله بیشتری دارد.
تهیه پیش نویس هنرمندانه مشترک این نشست منتهی به قرار گرفتن سران کشورهای جهان بدون حضور آمریکا شد: ۱۹ کشور در کنار یکدیگر قرار گرفتند تا با تغییر آب و هوای جهان مقابله کنند، در حالی که ترامپ به تنهایی در سوی مقابل قرار داشت.
«گری کوهن» مشاور ارشد اقتصادی ترامپ با تکذیب انزوای آمریکا در این جریان اعلام کرد کرد: "حتی جلب موافقت ۲۰ تن از دوستان در خصوص اینکه شام را کجا باید صرف کرد، بسیار دشوار است. "
تلاش‌های ترامپ برای از سر گیری روابط با رقبای جهانی نیز به همین اندازه دشوار و پیچیده بود.
ترامپ طی نشست تاریخی خود با ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه که دوساعت و ۱۶ دقیقه به طول انجامید، به شکلی موثر توافق کرد تا موضوع مداخله روسیه در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۱۶ این کشور را جزء موضوعات مربوط به دوران گذشته تلقی کند. این اقدام ترامپ، یک مصالحه عمده در برابر مسکو شمرده می‌شود.
«استیو منوچین» وزیر خزانه داری آمریکا در این باره گفت: "پس از گفتگوهای فراوان درباره این موضوع، آن‌ها توافق کردند تا به گفتگو‌ها در سایر زمینه‌ها ادامه دهند. ".
اما این گفتگو‌ها به غیر از توافق درباره آتش بس احتمالی در خصوص جنوب سوریه، نتایج ملموس دیگری نداشت.
همه امیدوارند توافق درباره این آتش بس که از ظهر یکشنبه اجرایی می‌شود، بتواند باعث توقف خونریزی‌ها و گشوده شدن پنجره‌ای به سمت پایان درگیری‌های شش ساله در سوریه شود. اما این گونه آتش بس ها، پیشتر هم به مراتب آغاز شده اند و پایان یافته اند.
مذاکره کنندگان به مدت چندین ماه در امان، در تلاش برای تحقق نتیجه‌ای پایدارتر بودند؛ ایجاد یک منطقه امن که به واسطه حضور نیرو‌ها تقویت شود، امنیت در مرز اردن را برقرار کند و به مخالفان رژیم اجازه دهد قلمرو خود را داشته باشند. این دورنما هنوز هم دست نیافتنی به نظر می‌رسد.
«کلیف کوپچان» کارشناس گروه «اوراسیا» در این باره در یادداشتی پژوهشی نوشت: "بهترین نتیجه ممکن آن است که این توافق، به یک سنگ بنا برای همکاری‌های بیشتر میان آمریکا و روسیه در سوریه منتهی شود. اما آتش بس نوظهور، با موانع عمده‌ای نیز روبرو است و سرنوشت آن را در بهترین حالت ممکن، می‌توان نامشخص توصیف کرد. "
ترامپ در خصوص موضوع کره شمالی نیز ظاهرا نتوانست چند هفته فشارهای مداوم و پیام‌های توییتری خشمگین علیه چین را به پیشرفت‌های دیپلماتیک معنادار تبدیل کند.
«شی جینپینگ» که در این نشست آن سوی میز مقابل ترامپ نشسته بود، اعلام نکرد تحریم هایی را علیه کره شمالی اعمال خواهد کرد که بتواند باعث تجدید نظر پیونگ یانگ در ساخت موشک‌های هسته‌ای دور برد قدرتمندتر شود.
همه این شرایط باعث شد ترامپ به گونه‌ای رفتار کند که نشان دهنده کوتاه آمدن وی از موضع پیشین مبنی بر لزوم واکنش سریع باشد.
رئیس جمهور آمریکا در این باره گفت: "این فرآیند ممکن است بیشتر از آنچه که من می‌خواهم یا شما می‌خواهید، به طول بیانجامد. اما در نهایت، بالاخره موفقیت آمیز خواهد بود. "
افراط ایدئولوژیک و دیپلماسی ترامپ نتوانسته است لحن "برنده" وی را محقق کند. بدین ترتیب، می‌توان گفت: دومین سفر خارجی ترامپ باعث شده است سیاست "اول آمریکا" در خطر تبدیل شدن به "آمریکای تنها" باشد.
نظر شما